نکاتی از المیزان درباره سوره فجر - 10
- (نفس مطمئنة) نفسى است که با ایمان به پروردگار و یاد او آرامش پیدا کرده و به مقام رضایت رسیده است. نفس مطمئنة، در مقابل انسانی قرار گرفته که به دنیا دلبسته است، طغیان می‌کند و در نهایت دچار سوء عاقبت می‌شود. [منظور همان انسانی است که توصیفش در آیات پیشین گذشت] بنابراین می‌توان چنین برداشت کرد که نفس مطمئنه، نفسى است خود را مالک هیچ خیر، شر، نفع و ضررى نمی‌داند. اگر دچار تهی‌دستی شود به کفرگویی نمی‌افتد و اگر غرق در نعمت شود، طغیان نمی‌کند. [یعنی جفتک نخواهد انداخت!]
- (ارْجِعِى ... مَرْضِیَّةً) بعضى پنداشته‌اند که این جمله بعد از حسابرسی نفس‌های مطمئنه به آنان گفته می‌شود ولی به نظر علامه طاطبایی این خطاب از اول تا آخر روز قیامت جریان دارد. یعنى از همان لحظه‌اى که نفوس مطمئنه زنده مى‌شوند، تا لحظه‌اى که داخل بهشت مى‌شوند (بلکه از لحظه مرگشان) مخاطَب این خطاب هستند.
