شرط مسلمان شدن، اقرار به خداوندی «اللّه» تبارک و تعالی و پیغمبری حضرت محمّد(ص) است یعنی اگر کسی بگوید: «لا اله الّا اللّه محمّد رسول اللّه» (هیچ خدایی جز اللّه وجود ندارد و گواهی می دهم که محمّد رسول خداست) مسلمان خواهد بود و تمام آثار اسلام بر او بار می شود، پس گفتن این دو جمله برای وارد شدن در اسلام واجب و لازم است و در نتیجه اقرار به توحید خداوند متعال و نبوّت حضرت محمّد(ص) وجوب شرطی دارد یعنی شرط مسلمان بودن کسی است که به این دو جمله اقرار و اعتراف کند زیرا در روایات زیادی از جمله روایت سماعه از ابی عبداللّه(ع) آمده است که «ایمان با اسلام شریک است ولی اسلام با ایمان شریک نیست زیرا اسلام عبارت است از گواهی دادن و اقرار کردن به این که لا اله الّا اللّه و تصدیق کردن و اعتراف کردن به رسول خدا(ص) که با این دو اقرار ریختن خون اقرار کننده حرام می گردد و نکاح و ارث درباره ی او جاری می شود و این جماعت بر همین اساس مسلمانند ولی ایمان و هدایت و باور کردن آن چه که موجب مسلمانی می گردد به دل و عمل کردن است.»1
بنابراین برای حکم کردن به این که فلانی مسلمان است و می توان آثار مسلمانی را بر او بار کرد باید به این دو جمله اقرار و اعتراف کند و چنان چه کسی به این دو جمله اقرار نکند نمی توان به مسلمان بودنِ او حکم کرد هر چند که بگوید مسلمانم، لکن همان طور که در این روایت اشاره شده این اقرار تنها اسلام ظاهری اقرار کننده را ثابت می کند و اثرش این است که می توان زن مسلمان را به ازدواج او در آورد و به طهارت ذاتی او حکم کرد و سایر آثار مسلمانی را بر او بار کرد و امّا مسلمان واقعی که می توان گفت او مؤمن است، کسی است که افزون بر اقرارِ یاد شده خدا و رسول خدا را نپذیرفت باشد و به تمام آن چه که نبیّ اکرم(ص) از سوی خدا آورده باور داشته باشد و ولایت اهل بیت و خلافت علی بن أبی طالب(ع) را پذیرفته و قبول کرده باشد و تسلیم اوامر و نواهی قرآن و پیغمبر و اهل بیت(ع) شده باشد و در انتظار خروج قائم آل محمّد(ع) روز شماری کند.2
پی نوشت:
1.اصول کافی ج 2 ص 25
2.رجوع شود به کتاب ایمان و کفر اصول کافی
