یکی از کارکردهای مهدی باوری، نگاه مهدوی به ایام و رویدادها است.
ایام نوروز از آن ایام پربرکت است که بنا به فرموده امام صادق (علیه السلام)، یک مهدوی باور باید منتظر ظهور آن حجت غائب از نظر باشد. «ما مِن یَومِ نَیروزٍ إلاّ و نَحنُ نَتَوقَّعُ فِیهِ الفَرَجَ لأِنَّهُ مِن أیّامِنا و أیّامِ شِیعَتِنا؛ هیچ نوروزی نیست مگر آن که ما در آن روز منتظر فرج [ظهور قائم آل محمّد صلی الله علیه وآله] هستیم ؛ چرا که نوروز از روزهای ما و شیعیان ما است.»[۱]
البته باید حدیث فوق را از جهت سندیت، ارزیابی کرد. اما شکی نیست که نگاه مهدوی به عید نوروز، نگاه ارزشمندیست. زیرا همان گونه که با آمدن عید و بهار، طبیعت دچار تحول می شود؛ با ظهور حضرت حجت، تحولی در جهان پدید می آید و حق و حقیقت و خوبی در جهان حاکم می شود.
یک مهدی باور می داند که هر روزی به شرط گناه نکردن در آن روز، عید است. چنان که مولی الموحدین (عیه السلام) درحدیثی به آن اشاره می کند.[۲] از طرف دیگر می دانیم که با ظهور صاحب الزمان(علیه السلام)، گناه و بدی از دنیا رخت بر می بندد و عدالت و پاکی بر جهان حاکم می شود. بنابراین روز عید حقیقی برای یک مهدی باور، روزیست که حضرت حجت (علیه السلام) ظهور کند، که ان شاءالله که آن روز، عید نوروز باشد.
------------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت
۱ـــمستدرک الوسائل ، ج ۶ ، ۳۵۲
۲ــ «کُلُّ یَومٍ لا یُعصَی اللَّهُ فیهِ فَهُوَ عِیدٌ؛ هر روزی که در آن خداوند نافرمانی نشود ، عید است.» نهج البلاغه ، حکمت ۴۲۸
