بسم الله الرحمن الرحیم
دوستی داشتم که خیلی تقیدی به دین نداشت، هر چقدر هم که تلاش می کردم تا به راه درست دعوتش کنم با استدلالی عجیب جوابم رو می داد. می گفت: اگر خدا دوست داشته باشه که من آدم مومنی باشم ، خودش من رو هدایت می کنه. دوست دارم یک روز از خواب بیدار بشم و ببینم دیگه رغبتی به گناه کردن ندارم.
طبیعتا این حرف فقط یک فرار است وگرنه این با اختیار ما انسان ها ناسازگار است که یک روز از خواب بیدار بشیم و ببینیم که خدا ما رو مجبور کرده که دیگه گناه نکنیم. بعد هم همچینی عبادت و اطاعتی جذابیتی نداره. اطاعت از فرامین الهی در شرایطی هست که انسان بتونه گناه رو انجام بده اما خودش با اختیار خود، از انجام آن ها خودداری کند.
خدا شرایط رو برای ما مهیا کرده هم شرایط دین داری رو و هم شرایط گناه کردن رو ، این ما هستیم که باید انتخاب کنیم که به کدوم سمت حرکت کنیم؟
کسی که میل به هدایت داشته باشه ، خدا از زمین و هوا براش هادی میفرسته ، فقط کافیه به همه چیز با دقت نگاه کنه و دلش رو صاف که تا اون هادی ها رو ببینه. امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند: حکمت را بگیر ولو این که در دهان دیوانه باشد1.
باید ز سد نفس و هوس ها عبور کرد
هر شب تمام ثانیه ها را مرور کرد
الهکم التکاثر دل مشکل من است
باید علاج دل به دوای حضور کرد
هر کس سحر نداشت ز عالم خبر نداشت
حافظ سحر رسید که شرب طهور کرد
چشم بدون اشک به دلبر نمی رسد
باید همیشه دور و برش را نمور کرد
با گریه بر حسین حجب را کنار زد
موسی شد و تمامی جان کوه طور کرد
نزدیک خیمه ات شده بودم ولی دریغ
سیل گناه راه مرا از تو دور کرد
در راه عاشقی سخن از یأس، کافری است
از بس عنایت تو مرا جفت و جور کرد
رجعت برای ماست که یک روز بشنویم:
عاشق قیام کن که آقا ظهور کرد ...2
منابع:
1.بحارالانوار (ط - بیروت)، ج 97، ص 84: خُذِ الحکمةَ ولو من أفواهِ المَجانین
2. حسین ایزدی
