هدف زندگی از اولین اصول هر زندگی ای است، بدون تعیین هدف، درباره بسیاری از مسائلی که مربوط به زندگی مشترک است، نمیتوان قاطعانه حرف زد و قضاوت كرد.
وقتی دین درباره برخی از مسائل مشترک (فرزندآوري) دستوراتی صادر می کند که برخی مخاطبان نمی توانند بپذیرند، بدلیل آن است که هدفي که دین ترسیم کرده با هدف عملی آنها در زندگی متفاوت است.
بحث کنترل جمعیت از مسائل سبک زندگی است، نوع نگاه ما به زندگی و هدف ماست که می تواند درباره چگونگی تفكر به فرزند آوری تعیین کننده باشد.
کسی که می گوید چرا باید بچه دار شد، باید از او پرسید چرا زندگی میکنی? هدف تو از زندگی چیست?کسی که هدفش در زندگی مشخص نیست و يا هدفش كاملا زميني است، یا نمی تواند به بچه دار شدن فکر کند و یا نمی تواند از عهده تربیت بر آید
مثلا پدر و مادری که وقت گذاشتن برای بچه را، تلف کردن وقت می دانند، آيا جز اين است كه هدفي كاملا زميني دارند ؟ و ايا چنين كساني با کسی که این وقت گذاشتن را نوعی عبادت می داند و هدفش سعادت است، متفاوت است?
