فردا پر از امید است در انتظار باران
هرکوچه ربنایی بیتاب روزه داران
روزی شود که آید آن تک سوار تنها
این باور شکوفا تب کرده در بهاران
عشق است اینکه یک شب مهمان سفره باشد
آن کس که در فراقش سخت است روزگاران
بگذار تا شب قدر دست از طلب ندارم
آنقدر نالم عجِّل، چون سوز بی قراران