هر چه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی
اگر خداوند صدوبیست‌وچهارهزار پیغمبر برای هدایت انسان‌ها فرستاده ...
اگر این‌همه سفارش به توحید و دوری از شرک نموده ...
اگر پروردگار احکامی مثل نماز و روزه را برای انسان‌ها واجب کرده است و آن‌ها را از ارتکاب گناهان منع کرده ...
تماماً برای رشد، تکامل و تزکیۀ خود بندگان است؛ وگرنه خداوند غنی و کامل علی‌الاطلاق است و به هیچ‌یک از عبادات و اعمال بندگان نیازی ندارد:
«وَ مَنْ تَزَکَّى فَإِنَّما یَتَزَکَّى لِنَفْسِهِ» (فاطر: ۱۸)
هر کس پاکى و تقوى پیشه کند، نتیجه این پاکى به خود او بازمی‌گردد.
