صله رحم از مباحث خیلی مهم در آموزه های دینی است. این مهم در قرآن نیز مورد تاکید قرار گرفته است.
خدای بزرگ در قرآن در کلام جاوداش می فرماید: «وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذي تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلَيْكُمْ رَقيباً؛ و از خدايى كه به نام او از يكديگر درخواست مى كنيد و از (بريدن و قطع رابطه با) خويشاوندان پروا كنيد، كه همانا خداوند پيوسته بر شما مراقب و نگهبان است.»[1] پیام این آیه، پرهیز از قطع صله رحم است که عواقب ناخوشایندی(حتی در این دنیا) دارد.
متاسفانه در عصر ما با ماشینی شدن زندگی ها و غرق شدن برخی در این فضا، صله رحم کمرنگ شده است و برخی از صله رحم ها، خدای ناکرده قطع شده است. نکته اصلی این است که با کمرنگ شدن صله رحم و خویشاوندی، رحم و مهربانی و خیلی از سجایای اخلاقی دیگر به حاشیه می رود. زیرا کسی که نسبت به نزدیکان خود احساس مسولیتی نمی کند، معمولا نسبت به دیگران، احساس مسولیت کمتری می کند؛ مثلا کسی که احترامی برای پدر و مادر و فامیل خود قائل نیست و آنها را به باد انتقاد می گیرد، آیا برای دیگران احترامی قائل است؟
یکی دیگر از مضرات کمرنگ شدن صله رحم، تنها شدن انسان ها و آسیب های ناشی از آن است. چه پدر و مادرهایی که به واسطه سر نزدن فرزندان به آنها، یا در تنهایی خویش می میرند و یا در گوشه ی خانه ی سالمندان با عوارض پیری و بیماری های دیگر دست و پنجه نرم می کنند.
مطلب دیگر اینکه شاید علت برخی از مشکلات اجتماعی(اعتیاد و خودکشی) تنها شدن انسان ها و به بن بست رسیدن آنها باشد. به جرات می توان گفت که کمرنگ شدن صله رحم، در زیاد شدن فاصله طبقاتی موثر است؛ زیرا که فامیل و خویشاوندان هیچ خبری از هم نداشته و کمکی به هم نمی کنند. در نتیجه یک خانواده فامیل، وضع خوبی دارد و آن خانواده دیگر فامیل، گرفتار قسط و کرایه خانه و ...
خدایا توفیق صله رحم را به ما عطا کن. انشاءالله.
پی نوشت
1ــ نساء/1
