ويژگي عفت و حيا، همسر را در حفاظي قرار ميدهد كه او را از ارتكاب هر عمل زشت منافي با شؤون انساني باز ميدارد. چنين همسري هرگز اجازه خيانت به همسر را به خود نميدهد. طبيعتاً امانتدار بودن همسر، از عوامل بسيار مؤثر در ايجاد صلح و سازش در نظام خانواده است. همان گونه كه «خيانت» از زمينههاي بسيار تأثيرگذار در فرايند تزلزل بنياد خانواده محسوب ميشود. در روايتي از سلمان نقل شده است: «هر گاه خداوند اراده كند بندهاي را هلاك كند، لباس حيا را از تن او ميكَند. پس وقتي لباس حيا از او كَنده شد، خيانت ميكند و مورد خيانت قرار ميگيرد و چون اين گونه شد، امانت از او رخت بر ميبندد و وقتي امانت از او برداشته شد، جز خشونت و سنگ دلي از او نميبيني».[کافی 2 / 291]