سلام
فضا که مجازی می شود برخی ها فکر می کنند دیگر محدودیتی وجود ندارد،
یک احساس آزادی ای می کنند، هر مطلبی به اشتراک می گذارند، هر جستجویی می کنند، به هر جایی سرک می کشند،
در حالی که انسان هیچگاه از مسئولیت خالی نیست، چشمش، گوشش قلب و تمام اعضاء و جوارحش مسئولیت دارند؛ چه فضا مجازی باشد چه حقیقی. هرجا که قدم بگذارد، نگاه کند، گوش کند همه وهمه مسئول اند.
همیشه با هر نامی و هر کجا که باشد آن دو فرشته همراهش هستند و نامه اعمالش را ثبت و ضبط می کردند.
یعنی تو فضای مجازی هم ما مجاز به انجام کارهای گناه نیستیم هیچ، تازه امر به معروف و نهی از منکر هم به ما واجب می شود و باید از انجام گناه دیگران جلوگیری کنیم. خب اگر نمی توانیم باید اون فضاها را ترک کنیم. اگر این فضاها ما را به گناه می رساند باید ترک کنیم.
بالاخره مسئول هستیم.
خداى تعالى به شعيب پيامبر وحى فرمود كه: من صد هزار نفر از قوم تو را عذاب خواهم كرد: چهل هزار نفر بدكار را، شصت هزار نفر از نيكانشان را. شعيب عرض كرد: پروردگارا! بدكاران سزاوارند اما نيكان چرا؟ خداى عز و جل به او وحى فرمود كه: آنان با گنهكاران راه آمدند و به خاطر خشم من به خشم نيامدند.۱
برخی از گناه دیگران که جلوگیری نمی کنند خودشان باعث گناه دیگران هم می شوند.
کسی که واسطه انجام دادن گناه دیگری شده به نوعی به این شخص کمک کرده و شریک این شخص گناهکار محسوب می شود؛ زیرا «تعاون بر اثم» حرام است. «تعاون بر اثم» یعنی کمک کردن به گناه و یا به تعبیر دیگر انسان با کار خود، دیگران را به گناه بیاندازد و باعث گناه دیگران بشود. قرآن می‌فرماید: «تعاونوا علی البرِّ والتقوی ولا تعاونوا علی الإثم والعدوان؛۲
همدیگر را بر پاکی و نیکی کمک کنید و بر گناه و دشمنی کمک نکنید».
پس انسان نه تنها نباید واسطه گناه و ترویج گناه در بین دیگران باشد بلکه با دست و زبان خود از ترویج گناه در جامعه جلوگیری کند و یک مؤمن خداجو هر کجا که باشد باید سبک زندگی مؤمنانه در آنجا را بیاموزد و یکی از این جاها همین فضاهای مجازی و نرم افزار های ارتباطی است؛ اینها همانقدر که می توانندابزار گناه باشند به همان مقدار هم می توانند ابزار ثواب و تبلیغ و گسترش دین اسلام و عشق به اهل بیت باشند.
نکند کاری کنیم که در قیامت از ما سؤال شود چرا از این ابزار ها برای خدایی کردن دیگران استفاده نکردید؟!!!
پی نوشت
۱-كافى(ط-الاسلامیه) ج 5 ، ص 56 ، ح1 - مشکاة الانوار ص 51
۲- مائده، آیه 2.
