زنان به عنوان نیمی از جامعه که نقش مؤثری در تولیدنسل و پرورش انسانها و تربیت جامعه دارند، نیازمند جهان بینی صحیح و شناخت جایگاه خود در جهانند.
از نگاه اسلام زن علی رغم تفاوتهای جسمی و روحی با مرد به لحاظ ظرافتهای روحی خود دارای ظرفیت فراوانی برای رسیدن به کمال است.ظرفیتهایی که حضرت امام خمینی (ره) آن را از جنس ربوبیت و رحمت لایزال الهی شمرده اند:
«تجسم عطوفت و رحمت در دیدگان نورانى مادر, بارقه رحمت و عطوفت رب العالمین است. خداى تبارك و تعالى قلب و جان مادران را با نور رحمت ربوبیت خود آمیخته آن گونه كه وصف آن را كس نتوان كرد. »1
این ظرافتهای روحی و ظرفیتهای جسمی زن ایجاب می کند مقامی متفاوت از مرد داشته باشد.
زن در اسلام گل و ریحانه و کوثر معرفی شده است که شأن او اداره امور سنگین بیرون از منزل نیست.از وجود او در احادیث به خیر و رحمت و برکت یاد شده است و از همین رو توان حمل بار و پرورش مهربانانه و صبورانه ی فرزند تا شکل گیری انسانهایی بزرگ و متعالی در وجود او نهادینه شده است که هرگز مردی به تنهایی از عهده ی چنین امرسنگینی برنیامده است.
ناگفته پیداست جامعه ای که زنان در آن شأن مادری را شأنی دون و غیرقابل افتخار بدانند به تدریج رو به زوال جمعیتی و تا مرز نابودی پیش خواهد رفت.
پیامبر اسلام صلوات الله علیه و آله در ابتدای حدیثی گرانقدر اولین شأنی که برای بهترین زنان امت خود می شمارند شأن مادری و اهتمام به فرزندآوری هرچه بیشتر و تحویل انسانهای بزرگ به جامعه ی بشری است:«إن خیر نسائکم الولود الودود...»2
بهترین زنان شما زنی است که بسیار ولود و زایا ، بسیار مهربان و...است.
پی نوشت:
1-جلوه های رحمانی، ص47
2-الکافی، ج5، باب خیرالنساء
