{خدا عاقبت ما را بخیر کند } بعضی از ما ها فکر میکنیم چون وارد دین خدا شدیم دیگر گمراه نمی شویم و فکر میکنیم همین که نماز و روزه و ... را انجام میدهیم ، بهشت را به صورت پیش فروش خریداری کرده ایم ! در حالی که مؤمنین واقعی در قران این طور دعا میکنن: رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا و هَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَه إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ. [1] {پروردگارا دلهاى ما را پس از هدايت آشفته مگردان و از جانب خود بر ما رحمت فرست، بدرستيكه تو بخشندهاى} برداشتی که از این ایه میتوان کرد این است که : عاقبت بخیری تا لحظه ی اخر عمر انسان معلوم نیست و انسان باید همیشه بین خوف و رجا باشد یعنی هم امید داشته باشد که حتما خداوند او را به بهشت میبرد و هم از عذاب های اخرت بترسد ! زیرا همانطور که در تاریخ خوانده ایم حضرت علی علیه السلام در ان اخرین لحظات عمر خود فرمودند : فزت و رب الکعبه { به خدای کعبه رستگار شدم} {2} در حالی که حضرت اصلا در گذشته این کلام را نگفته بودند !! یک مثال : أمير المؤمنين عليه السلام می فرمايند: من با پيغمبر خدا راه مىرفتيم، تا در باغى داخل شديم، حضرت يكباره مرا در آغوش گرفت، و شروع كرد به گريه كردن، من عرض كردم: علت گريه شما چيست؟ فرمود: گريه كردم بر كينه ها و حقدهائي كه در سينه هاى جماعتى است از تو، و ظاهر نمىكنند آنها را بر تو مگر بعد از رحلت من! من عرض كردم يا رسول الله! آيا در آنوقت دين من سالم خواهد بود؟ (يعنى به هواى نفس مبتلى نمىشوم، و در اثر انتقام از آنها ميل نفس و رياست را بر ميل خدا ترجيح نمىدهم، و بر همين رويّه و صراط مستقيم خواهد بود؟) فرمود: بلى، در آن هنگام در سلامت دين خواهى بود.{3} پس معلوم میشود که عاقبت بخیری و رستگاری تا اخرین لحظات هم معلوم نیست مگر انکه لطف خداوند شامل حال انسان شود ! پس چه خوب است که ماهم همیشه این دعا را بکنیم : {خداوندا بعد از اینکه توفیق دادی و ما را در مسیر مستقیم و راه حق قرار دادی ، این لطف خود را در حق ما مستدام بدار، و ما را در همین راه حق ثابت قدم بدار !! } بنابراین : دین خدا برای ما تضمین نشده و ما باید تا اخرین لحظات عمر خود از خداوند و ائمه علیهم السلام کمک بگیریم و لحظه ای خود را بی نیاز از انان نبینیم ! ان شالله خداوند همه ی ما رو عاقبت بخیر بکند . الهی امین . جهت مطالعه ی بیشتر به کتاب ایین رستگاری علامه طهرانی رجوع شود .
منابع : {1} آيه 8، از سوره 3: ءَال عمران {2} المناقب، ج 3، ص 312. {3}[1] «ينابيع المودة» صفحه 134
