بسم الله الرحمن الرحیم
(فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ عَنْها فَأَخْرَجَهُما مِمَّا كانا فيهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى حين)[1]؛ پس شيطان آن دو را به لغزش انداخت وآنان را از باغى كه در آن بودند، خارج كرد و (در اين هنگام به آنها) گفتيم: فرود آييد! در حالى كه بعضى شما دشمن برخى ديگر است و براى شما در زمين قرارگاه و تا وقتى معيّن بهره و برخوردارى است .
نکته : امام رضا عليه السلام مىفرمايد: ماجراى لغزش آدم، قبل از رسيدن به مقام نبوّت بوده و از لغزشهاى كوچكى بوده كه قابل عفو است.[2]شيطان براى ايجاد لغزش، دست به هر نوع تاكتيك روانى وتبليغاتى زد، کلام آخر : در این آیه شریفه حضرتش با بیانی صریح شیطان را به انسان معرفی می کند و افکار شوم ابلیس را برای نوع بشر بیان می فرماید بدین ترتیب که شیطان دست از کار خویش بر نمی دارد و حتی به سراغ انبیاء و اولیاء نیز می رود و نیز در اینجا با همین بیان انسان را به تنهایی موجودی جایز الخطا و وسوسه پذیر معرفی می نماید از این رو با این صفت اگر انسانی صیانت نفس نمود و استعدادها و لیاقت های خویش را در مسیر الی الله پرورش داد و بکار گرفت ، قطعا بهشتی خواهد شد، در ادامه آیه خطابی بر نوع بشر دارد که نافرمانی حضرت حق متعال و عواقب وسوسه ابلیس غرق گشتن در دام شیطان و انحطاط خواهد بود ، که باید زندگی این دنیا را موقتی بنگریم نه جاودانه .
[1] سوره بقره آیه 36 [2] ( 1). تفسير نورالثقلين.
