در عصر غیبت امام معصوم علیه السلام، حکومت مطلوب، حکومت عقول و وجدان های پاک مردم است، که چنین ویژگی ای می تواند در شخص فقیه جمع شود. شخص فقیه هم دارای علم و معرفت حکیمانه است و آن چه وی را لایق برخورداری از حکومت می کند علم و معرفت حکیمانه وی می باشد و هم چون علم و معرفت به احکام جزئی حیات فردی و اجتماعی مردم دارد شایستگی دیگری بر رهبری می یابد. چنین حاکمی با عقل سلیم خود احکام جزئی را از منابع استخراج کرده در جامعه به مرحله تطبیق و اجرا در می آورد.