انسان امروزی با تکیه بر علم و اندیشه بشری، در حیطه های گوناگون، افق های روشنی از دانش و بینش را ترسیم کرده ولکن، هنوز حجم مجهولات آدمیان صدها برابر بیشتر از آموزه های اکتشافی بشر بر روی زمین است.
تکیه جهان مدرن بر تجربه انگاری در کوران عصر مدرنیته، افیون مخرب اندیشه های الهی و انسانی گردیده، به نوعی که آدمی فراموش کرده که تمام آنچه را که دارد، اعم از دانش و بینش، تماما مرهون عنایات پروردگار اوست و کوتاه سخن اینکه، مصنوعات ساخته شده به دست انسان پایه و اساسش بر آگاهی از مجرای الهی و توسط انبیا و اوصیا اوست، و تنها پروردگار است که به ما شیوه آموختن را آموخت.
وَأَنزَلَ اللّهُ عَلَيْكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ.
آیه 113 سوره نساء
و خدا كتاب و حكمت بر تو نازل كرد و آنچه را نمیدانستى به تو آموخت.