پاکی نسب و خون خانواده زرتشتی
آرتور کریستین سن بیان می کند: تلاش و جدیت در پاکی نَسب و خون خانواده یکی از ویژگی ها و صفات برجسته جامعه ایران باستان به شمار می رفت، تا جایی که ازدواج با محارم را جایز می شمردند و آن را برای خود یک مزیت به حساب می آوردند.
او هچنان در ادامه می گوید: که ازدواج برادر با خواهر بوسیله فره ایزدی روشن می شود و دیوان را دور می گرداند.
کریستین تلاش برخی از پارسیان جدید را برای انکار چنین عملی، یعنی ازدواج با محارم ، بی اساس و سبک سرانه می داند. به صراحت بیان می دارد که این رسم در میان زرتشتیان و مخصوصا اشراف و بزرگان ایران باستان وجود داشت و حتی کرتیر (روحانی بزرگ عصر ساسانی) به ترویج این امر اهتمام می ورزید.
منبع: آرتور کریستین سن، ایران در زمان ساسانیان، ترجمه رشید یاسمی، ص 435
