یکی از راه های پاک شدن از گناه، مبتلا شدن به گرفتاری و بیماری است. شاید در نگاه اول این موارد ناخوشایند به نظر برسند اما قطعاً در هر کدام خیری نهفته که ما از آن بی خبر هستیم.
پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) در رابطه با مریضی و رهایی از بار گناه فرمودند: «لا یَمْرُضُ مُؤْمِنٌ وَ لا مُؤْمِنَةٌ إلاّ حَطّ اللّهُ بِهِ خَطایاهُ»(1) هیچ مرد و زن مؤمنی مریض نمی شود مگر آن كه خطاهایش هایش پاک می شود.
بهترین کار هنگام سختی ها و مشکلات صبر پیشه کردن و پرهیز از عجز و نارضایتی است.
امام سجاد (علیه السلام) در صحیفه سجادیه پیرامون همین موضوع می فرماید: «إنَّ المَرَضَ لایَزالُ بِالمُؤمِنِ حَتّى لایَكونَ عَلَیهِ ذَنبٌ.»(2) بیمارى، همدم مؤمن مى ماند تا هنگامى كه هیچ گناهى بر وى نباشد.
قرآن کریم نیز می فرماید: «وَعَسَى أَن تَكْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ»(3) چه بسا چیزى کارى را که خوش ندارید، ولى خیر و صلاح شما در آن باشد و چه بسا چیزى و کارى را که دوست بدارید و در آن شرّ شما باشد، خداوند مى داند و شما نمى دانید.
انسان در تشخیص خیر و شر نیازمند تفکر و تعقل است و تنها با اعتماد به رهنمودهای الهی است که می‌تواند به خیر و نیکی رسیده و از شر و بدی رهایی یابد.
1. مستدرك الوسائل، ج 2، ص 66، ح 1422.
2. صحیفه سجادیه، دعای پانزدهم.
3. بقره، 216.
