یکی از ویژگی های ماه مبارک رمضان، پخش فیلم های ویژه ی این ماه است که طی یک دوره ی30 روزه، فیلمی آغاز می شود، به اوج می رسد و با پایان ماه مبارک به پایان می رسد وبر کسی پوشیده نیست که هدف از این سریالها آموزش وبصیرت افزایی اجتماعی یا فرهنگی و یا خانوادگی است.
سریال برادر جان یکی از سریالهایی بود که در این مدت ازشبکه ی 3سیما به نمایش درآمد ودارای بینندگانی بود، بالاخص در بین قشرجوان که علاوه بر نقش آفرینی بازیگران خوبش، صحنه های عاطفی و خشونت بارش (فارغ از مثبت یا منفی بودن آن) توجه افراد رابیشتر به خود جلب می کرد.
پنهان کاری اعضای خانواده ازهم در بحث ازدواج حنیف یا عقد مجدد چاووش یکی از نکات منفی آن بود. اما در این بین نکته ای که شاید به طور نامحسوس در آن حس می شد بحث حقوق زنان بود که حلیمه همسر توکل بیشتر برآن تاکید داشت و حمله ی مکرر او به توکل، موید این مطلب بود و در سخن پایانی اش با همسر چاووش به او گفت هرگز ظلم مردی را نپذیر. این جمله در ظاهر زیباست اما آیا فریب دهنده نیست؟
چرا همسر چاووش اشتباه او را نبخشید؟ چرا همسر حنیف عذرخواهی او را نپذیرفت؟ اگرچه در واقع این عمل سخت باشد اما آیا فیلم وسریال برای آموزش و گرم کردن خانواده هاست یا فروپاشی آنهاست؟ آیا نباید آموزش رحمت و گذشت درقالب فیلم ، به همسران جوان صورت بگیرد؟ آیا شایسته است زنی باردار به بیمارستانی برود و فارغ از وجود خانواده تا زایمان خودش در تنهایی به سر ببرد؟
اگرچه سناریوی پایانی این فیلم هم به مخاطبانش سپرده شد تا خودشان حدس بزنند که سرانجام هر کدام چه خواهدشد ولی ما امیدوار بودیم که استحکام و انسجام خانواده ی پدری با بخشش زنان این خانواده صورت بگیرد که نشد.
