عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت
همگی میدانیم که این ماه خدا و یا میهمانی خدا که سفره نعمات خود را بر انسان باز کرده است ماه و فرصت بسیار مغتنمی بود که با همه غنیمت شماری و یا غفلت گذشت وهمه کسانی که در این ماه مشغول بندگی خدا بوده اند این ماه را فرصتی برای پیشرفت معنوی می دانند و به خصوص که در این ماه طبق روایات دست موجودی به نام ابلیس شیطان از انسان کوتاه است .
پایان یک ماه عبادت ؛ روز عید است .
این ماه عزیز که خداوند متعال به خاطر گنج هایی که در آن نهفته داشته است به میزبانی بشر زمینی میرود و پذیرای این انسان خطاکار است .
انسان هایی که حد اقل بارقه ای از نور ایمان در دل آنان سوسو می کند در این ماه عزیز مشغول عبادت و راز و نیاز با حضرت حق بوده اند و تک تک روز های این ماه را برای خود پله قرار داده اند تا به محبوب خود نزدیک و نزدیکتر شوند و هرروز در پله بالاتر از روز قبل قرار گیرند که این همان به منطوق و مفهوم روایات عید است و که این عید ها روز به روز روی هم جمع شدند و عید اضحی و اکبر را که همان عید فطر باشد به وجود آوردند، عیدی که پشتوانه حقیقی آن در روز به روز ماه رمضان نهفته است ، روزهایی که در هر روزش عبادت و مبارزه با نفس نهفته است که مانند مزرعه ایست که در یک ماه کاشت می شود و در طول سال و یا سالهای زیادی برداشت و مصرف می شود ، بله این عالم به معنای حقیقی کلمه مزرعه ایست کاشت و داشت و برداشت دارد و روز آخر این کاشت روز عید است .
و این همان فرمایش نورانی آن مرد بزرگ ؛ حضرت امام خامنه ای(حفظه الله) است که فرمودند : « در عظمت این عید، همین بس که در قنوتهای نمازهایی که در روز عید خوانده میشود، خدای متعال را به این روز سوگند میدهیم؛ این اهمّیّت این روز را نشان میدهد. پایان یک ماه عبادت، یک ماه توسّل و ذکر و خشوع و خدمت از سوی مردم مؤمن، روز عید است برای همه‌ی مردم و روز ذخر و شرف است برای پیامبر اکرم.» (16/4/95)
