قرآن كريم نسبت به احترام و حفظ جايگاه والدين، نگاه ویژه‌ای دارد و دستور می‌دهد در تمام شرايط به آن‌ها بايد احترام گذاشت، حتي زمانی که آن‌ها كافر باشند فرزندان حق بی‌احترامی به آنان را ندارند؛ اما در مسئله اطاعت امر والدين می‌فرماید:
«وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حُسْناً وَ إِنْ جاهَداكَ لِتُشْرِكَ بي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما...؛ ما به انسان توصيه كرديم كه به پدر و مادرش نيكى كند و اگر آن دو مشرك باشند و تلاش كنند كه براى من همتايى قائل شوى كه به آن علم ندارى، از آن‌ها پيروى مكن.» [1]
يعني اطاعت از دستورات پدر و مادر واجب است و اين قانون تنها در يك مورد استثناء دارد، وقتی‌که آن‌ها سعي داشته باشند فرزندشان را مشرك سازند و دستورشان خلاف دستورات الهي باشد، تنها در اين صورت فرزندان اجازه دارند از والدين خود اطاعت نكنند.
آیت‌الله مكارم می‌فرماید: «مخصوصاً تعبير به انسان در اينجا جلب‌توجه مىكند، چراکه اين قانون مخصوص به مؤمنان نيست، بلكه هر كس شايسته نام انسان است بايد در برابر پدر و مادر حقشناس باشد و احترام و تكريم و نيكى به آن‌ها را در تمام عمر فراموش نكند، هرچند با اين اعمال هرگز نمىتواند دين خود را به آن‌ها اداء كند.» [2]
پی‌نوشت:
[1]. سوره عنكبوت: 8
[2]. تفسير نمونه، ج16، ص: 216.
