پروازهای پیامبرانه؛ نماز و نیاز
- پروازهای پیامبرانه؛ نماز و نیاز
گاهی که به نماز می ایستاد، نمازش را زودتر تمام می کرد؛ چه شده است که این جان شیفته، با همه انتظار برای لحظه راز و نیاز، با این همه شور و شیدایی، گفتگو با معبود را کوتاه می کرد و یا اگر کسی منتظر نشسته بود و درخواستی داشت، نمازش را زودتر به پایان می رساند؟!
می فرمود: گاهی که به نماز می‌ایستم، دوست دارم آن را طولانی بخوانم.
در این هنگام، صدای گریه کودکی به گوشم می‌رسد. آنگاه، نماز را مختصر می‌کنم تا باعث آزار مادرش، نشوم(بحار،ج 85، ص42).
او به ما نشان داد که آزادگی از غیر خدا، از مسیر آزردگی دیگران نمی گذرد و آرامش بخشیدن به دلی رنجور بر رسیدن به شراب طهور برتری دارد.
