قال امام حسین علیه السلام:
أَلاِستِدراجُ مِنَ اللّهِ سُبحانَهُ لِعَبدِهِ أَن يُسبِغَ عَلَیهِ النِّعَمَ وَ يَسلُبَهُ الشُّکر
غافلگیر کردن بنده از جانب خداوند به این شکل است که به او نعمت فراوان دهد و توفیق شکرگزاری را از او بگیرد
(تحف العقول،ص 246)
............................................
هر عزیزی که در این روایت شریف تاملی کند، در می یابد که نعمت ها بدون توفیق شکر،
بلا است و حکمت زیادی نعمت های برخی مخالفان دینداری را در می یابد
و بیشتر بر احوال خود مراقبت می کند که مبادا نعمتی او را فراگیرد و او بجای شکر مناسب،
نعمت را فضیلت و فخری برای خود بداند، که این همان مسیر گمراهی است