عمر انسان كوتاه و زودگذر است، و فرصتهاى زندگى كوتاهتر و زودگذرتر از آن، هر روزى كه از عمر انسان مىگذرد، تعدادى از فرصتهاى زندگى او نیز براى همیشه از دست مىرود و نابود میشود، چون فرصتهاى زندگى، دیگر قابل بازگشت نیستند، باید از هر فرصتى بهترین استفاده را بكنیم، استفاده كردن از فرصت، یعنى این كه هر كارى را در وقت مناسب انجام دهیم، اگر فرصتى كه امروز، براى انجام كارى در اختیار ما است از دست برود، فردا، براى آن كار، فرصتى نخواهد بود چون فرصتهاى فردا هم، مخصوص كارهاى دیگران است كه هر یك باید در وقت خود انجام شود، و دیگر نمىتوانیم كارى را كه فرصت انجامش امروز بوده، براى فردا بگذاریم، در آن صورت، كارهایى هم كه باید در فرصتهاى فردا انجام شود، عقب مىافتد، و اگر كار به همین شكل پیش برود، تمام فرصتهاى روزهاى آینده ما نیز، تباه مىشوند و از دست مىروند پس هر كارى را، باید در فرصت مناسب آن كار انجام داد، وگرنه ممكن است كه دیگر، هیچگاه فرصتى براى انجام آن پیدا نشود، یکی از بزرگترین اندوه ها برای همه انسان ها اندوه بعد از مرگ است که انسان آنجا حسرت میخورد که چرا قبل از مرگ برای این دنیا چیزی فراهم نکرده یا کم فراهم کرده... قال امیر المومنین علیه السلام: إضاعة الفرصة غصة... از دست دادن فرصت موجب غصه میشود.
منبع حدیث : نهج البلاغه، ح۱۱۸
