یکی از پیامدهای تجمل گرایی محروم شدن انسان از برنامه های هدفمند در زندگی است، انسان برای زندگی خود برنامه ها دارد، مشغول شدن به تجملات و تمایل به ظواهر، مانع اجرای فعالیت های اساسی و پیاده سازی برنامه های صحیح در زندگی خواهد بود. تجمل گرایی استعدادها را از بین می برد. کسی که میل به مادیات و تجملات داردعقیده اش این است که جسم و بدن اصالت دارند، نه روح. این روحیه به جای خداپرستی، بت پرستی؛ به جای کار، مصرف گرایی؛ به جای توجه به باطن، توجه به ظاهر؛ به جای مقاومت، وابستگی و به جای رقابت در علم و هنر، رقابت در پشم و نخ و پشمینه را به همراه دارد.
و نتیجه اینکه ثمره تنوع طلبی، ناآرامی روحی است.