"پیروان ما از باقیمانده گل ما خلق شدهاند. با شادی ما شادند و از غصه ما غمگین"
این عبارت یکی از معروفترین احادیث شیعی است. بخش دوم آن یعنی شیعیان ما برای چیزهایی ناراحت میشوند که ما را ناراحت میکند و از چیزهایی خرسند میگردند که ما را خرسند میکند. بنابراین اگر کسی میخواهد بداند چقدر شیعه و پیرو اهل بیت است باید ببیند به خاطر چه چیزهایی فریاد انتقاد سرمیدهد و از چه چیزهایی خرسند و راضی میشود. اگر اعتراضش به چیزهایی است که اولویت اهل بیت بوده معلوم است شیعه آنهاست و اگر از چیزهایی انتقاد میکند که در اولویت مرام آنها نیست نشان میدهد هوس خود را به جای هنجار دینی نشانده و به قول امروزیها دارد اشتباه میزند!
این روزها جنجال عجیبی پیرامون سکانس آخر سریال پایتخت به پا شده است. منتقدان، سازندگان سریال را تا پای پادویی برای ضد انقلاب و نوکری برای خارجنشینان پیش بردهاند. در این میان، رئیس صدا و سیما هم از "احتمال نفوذ ستون پنجم دشمن" سخن گفته است! حرفم این نیست که قضیه را پی نگیرند یا تذکر ندهند. سخنم این است که پیروی از اهل بیت یعنی سبک زندگیتان منطبق بر چارچوبهای امامان باشد. اگر میخواهید به اسم دین یقه سریال را بگیرید برای سکانس زمین زدن رحمت توسط پسر کوچک فهیمه بگیرید. اگر میخواهید منتقد باشید منتقد بیاحترامیهای پیاپی بهتاش به دایی نقی باشید. اگر میخواهید بابت چیزی اعتراض کنید به صدا کردن مادر به اسم کوچک اعتراض کنید. اگر بنای مخالفت دارید با مشت زدن پسر به صورت پدر یا لاس زدن زن شوهردار با خواستگارش! مخالفت کنید نه با یک نقیضهسازی نمایشی که در طنز و کمدی، فنی جاافتاده و متداول است!
