انفاق های اقتصادی تنها به بخشش مال منحصر نشده بلکه آیات شریفه اشاره به جای جای انفاق در زمینه اقتصاد داشته بدین معنا که صاحبان مال و توان اقتصادی برای افراد جامعه بسترهای مناسب جهت رشد را فراهم سازند؛گاهی این بستر سازی به صورت قرار دادن سرمایه در چرخه های تولیدی و قرار دادن افراد در این مسیر بوده،گاهی به آموزش دهی و ایجاد توان در افراد جهت حضور در بخشی از چرخه اقتصادی است.زمانی انفاق مالی به معنی وام های بدون بهره و قرض الحسنه از جانب متمکنین جامعه به افراد قابل اعتماد بوده که بتوانند بنگاه های اقتصادی هرچند کوچکی را تأسیس نمایند و ...؛«وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُون»(بقره،آیه3)؛لذا ازن نگرش که اسلام تنها به دنبال کندن مال از افراد بوده صحیح نیست بلکه بذل و انفاقات مالی در اقتصاد دین،متنوع و منعطف به شرایط زمانی است و دین دار حقیقی کسی است که بتواند این شرایط را به خوبی تشخیص دهد.