چرا اشتغال بانوان گاهی آسیب‌زاست؟
گاهی میان مردم سوالاتی مطرح می شود که پاسخ به آنها رسالت اصلی روحانیت است.
یکی از این سوالات بسیار معروف و البته مهم، همین پرسش بالاست. به نظر می رسد سه نکته می توان در پاسخ گفت:
1: بانوانی که وقت شان را برای کار بیرون از منزل صرف می کنند، انرژی و توان کافی برای تربیت کودکان و نیز توجه به همسرشان نخواهند داشت.
زیرا 8 ساعت کار بیرون از منزل، حتی مردان که معمولا قوی تر هستند را هم خسته می کند چه برسد به بانوان که معمولا از نظر فیزیکی و روانی زودتر خسته می شوند و چنانچه بخواهند هر دو کار را با هم انجام دهند، قطعا در انجام هیچ یک موفق نخواهند بود و از نظر جسمی و روحی، فرسوده خواهند شد.
2: خانم هایی که شاغلند، چون استقلال مالی پیدا می کنند، ممکن است اطاعت پذیری شان نسبت به شوهر کاهش یابد و این موضوع می تواند مشکلات متعددی را در ادامه ی مسیر زندگی پدید آورد.
3: محیط بیرون از منزل، اقتضائات خاص خودش را دارد و بسیار با محیط خانه متفاوت است. زن در خانه، با عشق و علاقه ظرف می شوید، گرد گیری می کند، بچه را شیر می دهد و برنج را دم می کند.
اما بیرون از منزل باید در محیط پر استرس و شلوغ، 8 ساعت تاب بیاورد.
قطعا این فرآیند منجر به از دست رفتن بخشی از مهربانی و لطافتش خواهد شد.
پی نوشت: البته قطعا برخی مشاغل را حتما باید بانوان به عهده بگیرند. سخن بالا بر سر مواردی بود که می توان از نیروی مرد استفاده کرد که متاسفانه بسیاری از کارفرمایان زنان را به کار می گیرند.
