فکر می کرد اگه درباره خانواده یا شغلش دروغ بگه، ارزشش پیش دوستاش خیلی بالا می ره.
اگه سنش رو کمتر از اون چیزی که هست بگه، بیشتر مورد توجه قرار می گیره.
مشکل این جا بود، که تعریف درستی از ارزش نداشت.
با خود می گفت: "خواهی نشوی رسوا، هم رنگ جماعت شو"
اما در این مواقع هم رنگ شدن با جماعت، مشکلی رو حل نمی کنه؛ چون خودش درباره کار، زندگی، سن و وضعیت زندگیش همه چی رو می دونه. هر کسی رو بتونه گول بزنه خودش رو که نمیتونه...
اگه ارزش واقعی در زندگی خواستیم، باید با صداقت رفتار کنیم1 و از دروغ،که منشا هر پلیدی هست، دوری کنیم2.
منابع:
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 219 ، ح 4358: امام على علیه السلام : یَکْتَسِبُ الصَّادِقُ بِصِدْقِهِ ثَلَاثاً حُسْنَ الثِّقَةِ بِهِ وَ الْمَحَبَّةَ لَهُ وَ الْمَهَابَةَ عَنْه: راستگو با راستگویى خود، سه چیز را به دست مىآورد: اعتماد، محبت و شکوه (در دلها).
بحارالانوار(ط-بیروت) ج 69 ، ص 263: امام عسکرى سلام الله علیه: جُعِلَتِ الْخَبَائِثُ فِی بَیْتٍ وَ جُعِلَ مِفْتَاحُهُ الْکَذِبُ: همه پلیدى ها را در خانه اى نهادند و کلید آن، دروغ است.
