مقدمه
یکی از سؤالاتی که برای بعضیها ممکن است پیش بیاید این است که چرا عالمان دین میگویند که هر کسی که به سن بلوغ می رسد باید مرجع تقلید برای خود انتخاب کند و اساساً کجای قرآن گفته که باید مرجع تقلید داشته باشیم؟ در این نوشته به طور اجمال به این سؤال پاسخ میگوییم.
پاسخ
یکی از جوابهایی که میشود به این پرسش داد این است که همانگونه که عقل ما حکم میکند که هنگام ساختن خانه باید به سراغ معمار، بنا، مهندس و مانند اینها برویم و برای دوختن لباس به خیاط مراجعه کنیم و موقعی که دچار بیماری میشویم، دست به دامن طبیب و دکتر بشویم و خلاصه در هر کاری ما را به متخصص و کارشناس مخصوص به آن ارجاع میدهد؛ همین عقل و منطق حکم میکند که برای دانستن آموزههای دین و تعلیمات الهی به پیروی از فقها که در تشخیص احکام الهی مهارت دارند روی بیاوریم.[1]
همچنین در جواب کسانی که به دنبال مؤیدات قرآنی هستند، میتوان آیهای را از قرآن بیان کرد که ما را در اموری که به آن علم نداریم، امر به سؤال و پرسش از انسانهای آگاه و با اطلاع میکند و که فقها جزء افرادی هستند که در امور دین، آگاهی و علم دارند.[2]
------------------------
پینوشت:
1. پاسخ به پرسشهای مذهبی، آیت الله سبحانی، ص 279.
2. نحل/ 43.
