چرا مجرمین به یوم الدین و فرشتگان به یوم الفصل اشاره می کنند؟
ﻭَﻗَﺎﻟُﻮﺍْ ﻳَﺎ ﻭَﻳْﻠَﻨَﺎ ﻫَﺬَﺍ ﻳَﻮْمُ ﺍﻟﺪِّﻳﻦِ «۲۰» ﻫَﺬَﺍ ﻳَﻮْمُ ﺍﻟْﻔَﺼْﻞِ ﺍﻟَّﺬِﻱ ﻛُﻨﺘُﻢ ﺑِﻪِ ﺗُﻜَﺬِّﺑُﻮﻥَ «۲۱ صافات».
«فصل»: به معنی جدا کردن است.
رویارویی با آن صحنه های وحشتناک قیامت، آنها را آنچنان مات و مبهوت می کنند که بلافاصله به یاد زمانی می افتند که به طور مستمر (با فعل مضارع) از روی استکبار یا تمسخر می پرسیدند: زمان وقوع روز جزا کی است؟ (يَسْئَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ) هرگز آن را جدی نمی گرفتند! و اکنون در کمال تعجب و ناباوری می بینند که صحنه عوض شد و با روز جزا مواجه شدند و باید جزای آن لاوه گویی ها را بینند و لذا آهی عمیقی از دل می کشند که ای وای برما این همان روز جزاست، چرا ما هم کاری برای این روز نکردیم؟ به آنها گفته می شود: اینجا روز جدایی است، همان چیزی است همیشه دروغ می پنداشتید. باید صف شما از بهشتیان جدا شود؛ یعنی علاوه بر جزای اعمال زشت خود، از دیدار با نیکان و بهره مندی از آنها هم محروم می شوید که عذابی فوق عذاب است.
