نعمتِ دیدن، نعمتی است که زبانِ کسی نمی تواند توصیفش کند؛ همانند خورشید، که گاهی از شدت زیادی ظهورش، متوجه اثرش نیستیم...
آری چشم، دریچه ی قلب است. ورودی قلب است. آنچه که میبینیم باعث صفا یا جفا در حالات قلب می شود. اگر نگاه مجاز باشد، اثرش آرامش قلب، و اگر غیر مجاز باشد، اثرش پریشانی قلب است.
در طول روز، چشممان، راهنمای قدم ها و مسیرهایمان است و با نگاهی دقیق می تواند راهنمای رفتنِ به بهشت یا جهنم باشد. نگاه به نامحرم یا فیلم یا عکسِ حرام....یا نگاه به صورت مادر یا صفحات سخن یار ...کدامیک؟؟؟ به چه قیمتی؟ سلامتی و تندرستی قلب و دنیا و حتی آخرت، به دست خودمان است...
پس مراقبــــ باشیم نگاه مان به کجاها می افتد.... و روایت زیر، اهمیت چشم و نگاه را تاکید می کند...پس با دقت....
رسول رحمت (صلی الله علیه وآله) در بیان حساسیت چشم و ارزشمندی برخی نگاه ها یا چشم ها می فرمایند:«كُلُّ عَیْنٍ باكِیَةٌ یَوْمَ الْقِیامَةِ الَّا ثَلاثَةُ اعْیُنٍ: عَیْنٌ بَكَتْ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَ عَیْنٌ غَضَّتْ عَنْ مَحارِمِ اللَّهِ وَ عَیْنٌ باتَتْ ساهِرَةً فى سَبیلِ اللَّهِ»[1] یعنی «همه ی چشمها روز قیامت گریانند جز سه چشم: چشمى كه از ترس خدا بگرید، چشمى كه از نامحرم فرونهاده شود، چشمى كه در راه خدا شب زنده‌دار باشد.»
[1] - روضه المتقین، محمد تقی مجلسی، ج 2 ، ص351.
