چوب؛پر
خادمان حرم،
چوب پر به دست می‌گیرند،
تا برای تذکر به زائران،
شانه‌ی آن‌ها را با پر نوازش کنند!
آیا نمی‌شد چوب بدون پر به دست گیرند؟
آری؛ میشود با چوب هم تذکر داد،
امّا اینها زائرند.
صاحب حرم،
امر کرده تا در کمال احترام
با مهمان‌شان رفتار شود.
آیین ما،
یک چوب پر دست‌مان داده
تا دیگران را اصلاح کنیم،
یعنی زبان نرم و روی گشاده!
چون همه؛
مهمان خدا هستند...
چوب پر شما چیست؟
«اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَی
فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَيِّنًا لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى»
سوره مبارکه #طه، آیه43و44
پ.ن:
#آیت‌الله‌خامنه‌ای:
«امر و نهی لسانی، درجاتی دارد که تا با پایین‌ترین درجه
و آرام‌ترین لحن می‌توان به مقصود رسید،
نباید اقدام به درجه‌ی بالاتر کرد.»
#رساله‌آموزشی
#محمدجوادمحمودی
این یادداشت نیز هم به صورت متنی و هم به صورت طرح گرافیکی توسط اقای جلال الدینی حاضر و منتشر شد که در گزارش بعدی قرار داده میشود. این متن، کاملتر و بیشتر از متن پوستری است.
