با عرض سلام خدمت شما دوستان محترم؛ امیدوارم لحظاتتان همواره پر از ذکر خدای سبحان باشد خصوصا در ماه شعبان المعظم و حلول این ماه رو به همه ی شما عزیزان تبریک عرض می کنم.
مقدمه؛
****گاهی اوقات می شه که انسان بسیار صحبت می کند در مسائل مختلف، در مسائل سیاسی، اجتماعی و.... و درعین حال نمازهای واجب خودش رو می خونه ولی در نهایت می بینه که قلبش قساوت پیدا کرده، نمی تونه در روضه ها گریه کنه و حس و حال معنوی نداره و روش تأثیر نمی ذاره بدون اینکه معصیتی مرتکب بشه یا بداخلاقی بکنه یا.... ولی بسیار انسان پرحرفی است، بسیار اهل کلام و صحبت کردنه و هر موقعیتی پیدا کنه، طلبیده یا نطلبیده، شروع می کنه صحبت کردن که شاید مصداق زیاد داشته باشه، همین پر حرفی موجب از بین رفتن بسیاری از حس و هواهای معنوی می شه، روح معنویت رو شدیدا پایین می یاره و انسان را قاسی القلب می کنه.
++++حدیث نبوی در مورد قساوت قلب++++
لذا در حدیثی نبوی وارد شده؛
(قال رسول الله لاتکثروا الکلام بغیر ذکر الله فإن کثرة الکلام بغیر ذکر الله قسوة القلب و إن ابعد الناس من الله القلب القاسی)؛
ترجمه؛ حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرمودند؛ زیاد کلامی که ذکر خدا نیست را به آن تکلم نکنید چرا که موجب قساوت قلب است و دورترین افراد از خدا صاحبان قلب قاسی هستند.
++++تذکر؛
البته باید دانست که در صورتی که صحبت کردن جزء وظایف باشد دیگر آن کلام ذکر خدا خواهد بود و کلامی است که مصداق ذکر خداست چون برای هدایت و ارشاد مردم به سوی حق صادر شده است.
منبع حدیث؛ امالی شیخ طوسی رحمه الله، جلد اول، حدیث اول.
