کرامت‌های عاشقانه؛ آه از فراق
کرامت‌های عاشقانه؛ آه از فراق
برای اهل بیت(ع) و دیگران، نبود پیامبری که حیای هارون و شرافت شعیب و خوی خلیل و یاد یوسف و کرامت کلیم و دم مسیحا را با خود داشت، غم انگیز، تاسف بار و فراقی غیرقابل تحمل بود.
اینان همگی به دنبال آیینه ای، بهانه ای، نشانه ای بودند تا پیامبر را در آن ببینند و با او تجدید خاطره کنند.
شباهت ویژه و تمام قیافه و اندام حسن(ع) به پیامبر، لذت تماشای آن حضرت را برای مردم جذاب کرده و وجود پیامبر را در آیینه تمام نمای حسن می دیدند، خواه ابوهریره باشد که به بوسیدن بوسه گاه پیامبر افتخار می کرد و خواه مروان معلوم الحال كه حلم و بردباري او را معادل کوهها می دانست
(الارشاد، ج 2، ص 19)
