همکاری نکردن همسران در انجام کارهای خانه و امور فرزندان می تواند عوارض زیادی را بر روابط بین همسران و البته سلامت روان آن ها داشته باشد. به عنوان مثال پژوهش ها نشان داده است که زنانی که بیشتر کارهای خانه و امور مربوط به فرزندان را به تنهایی انجام می دهند، از زندگی مشترک خود احساس رضایت کمتری داشته، در برابر بیماری های جسمانی آسیب پذیرترند و احتمال ابتلا به افسردگی در آن ها بیشتر است و یا همسرانی که به تنهایی ناچار از انجام مسئولیت های خانه و بچه ها هستند بیشتر به موضوع طلاق فکر می کنند.
امام صادق علیه السلام در این باره می فرماید: ««امام علی برای منزل هیزم جمع کرده و خانه را تمیز می کرد و حضرت فاطمه آرد را آسیاب کرده و آن را خمیر می کرد و نان می پخت.» (کافی، ج 5، ص 86)
روزی رسول خدا به خانه علی وارد شد، مشاهده کرد دختر و دامادش با محبت در کنار هم نشسته و با همکاری یکدیگر به آرد کردن «جو» مشغولند.
پیامبر خطاب به آنان فرمود: «کدام یک از شما خسته تر هستید، تا من به جای او نشسته، کارش را انجام دهم؟»
حضرت علی پاسخ داد: «ای رسول خدا! دخترت فاطمه، خسته تر است.»
پس آن حضرت کنار دامادش نشست و با هم به دستاس کردن مشغول شدند. ( بحارالانوار، ج 43، ص 50 و 51)
