در دعای کمیل می خوانیم که سلاح مؤمن «گریه» است؛ سلاحه البُکاء.
گریه خالصانه ابزار مبارزه مؤمن با غرور، طمع، ظلم، خودبینی و سایر آلودگیهای معنوی است.
گریه بر سالار شهیدان، حسین بن علی ع، خاصیت ویژه دیگری هم دارد و آن این است که ما را به ولایت نزدیک می کند؛ وقتی به اهل بیت ع نزدیک شدیم، به آن ها علاقمند می شویم و وقتی عاشق آن ها شدیم تلاش می کنیم که خودمان را به آن ها شبیه کنیم. در این صورت مسافر سفینه نجات شده ایم.
.
.
برداشت آزاد از سخنرانی آیت الله جوادی آملی