از ديدگاه اسلام، نه تنها انتخاب برترين افراد يك واجب شرعي است، بلكه خود افراد نيز با وجود افراد برتر، نبايد مسئوليتي بپذيرند؛ يعني در صورتي كه ديگران كسي را انتخاب نمودند، مسئوليت فرد منتخب ساقط نمي‌شود و با وجود اشخاص برتر، شرعا حق پذيرش مسئوليت ندارد.
پيامبر اكرم (صلي‌الله‌عليه‌و‌آله) در اين زمينه مي‌فرمايند: «من تقدم علي قوم من المسلمين و هو يري أن فيهم من هو أفضل منه فقد خان اللّه و رسوله والمسلمين»؛ «كسي كه خود را بر گروهي از مسلمانان مقدّم بدارد، در حالي كه مي‌داند در ميان آنان برتر از او وجود دارد، به خداوند و رسول او و مسلمانان خيانت كرده است». [عبدالحسين امينى، الغدير بيروت، دارالكتاب العربى، 1387ق، ج8، ص291، به نقل از: باقلانى، التمهيد، ص190 ].
بنابراين از ديدگاه اسلام، گزينش و انتخاب اصلح و شايسته‌ترين يك دستور و واجب شرعي است و مخالفت با آن خيانت به خدا و پيامبر خدا و تمامي مسلمانان، و براي تضمين انتخاب شايسته‌ترين و تداوم اين شايستگي، نظارت كامل و بي‌طرفانه لازم است.
