گفتگوی دوزخ بانان با مجرمین
..ﻛُﻠَّﻤَﺂ ﺃُﻟْﻘِﻲَ ﻓِﻴﻬَﺎ ﻓَﻮْﺝٌ ﺳَﺄَﻟَﻬُﻢْ ﺧَﺰَﻧَﺘُﻬَﺂ ﺃَﻟَﻢْ ﻳَﺄْﺗِﻜُﻢْ ﻧَﺬِﻳﺮٌ «٨» ﻗَﺎﻟُﻮﺍْ ﺑَﻠَﻲ ﻗَﺪْ ﺟَﺂءَﻧَﺎ ﻧَﺬِﻳﺮٌ ﻓَﻜَﺬَّﺑْﻨَﺎ ﻭَﻗُﻠْﻨَﺎ ﻣَﺎ ﻧَﺰَّﻝَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻣِﻦ ﺷَﻲْ ءٍ ﺇِﻥْ ﺃَﻧﺘُﻢْ ﺇِﻟَّﺎ ﻓِﻲ ﺿَﻠﺎَﻝٍ ﻛَﺒِﻴﺮٍ «۹» ﻭَﻗَﺎﻟُﻮﺍْ ﻟَﻮْ ﻛُﻨَّﺎ ﻧَﺴْﻤَﻊُ ﺃَﻭْ ﻧَﻌْﻘِﻞُ ﻣَﺎ ﻛُﻨَّﺎ ﻓِﻲ ﺃَﺻْﺤَﺎﺏِ ﺍﻟﺴَّﻌِﻴﺮِ «١۰ ملک
.. ﻫﺮﮔﺎﻩ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻓﻜﻨﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ، ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎﻥ ﺩﻭﺯﺥ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺮﺳﻨﺪ: ﺁﻳﺎ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪ؟ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﭼﺮﺍ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻫﺸﺪﺍﺭﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﺎ ﺁﻣﺪ، ﻭﻟﻲ ﻣﺎ ﺗﻜﺬﻳﺐ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻴﻢ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻴﺰﻱ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺟﺰ ﺩﺭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻲ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ. ﻭ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺍﮔﺮ ﻣﺎ (ﺣﻖ ﺭﺍ) ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ﻳﺎ ﺗﻌﻘﻞ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﺩﺭ ﺯﻣﺮﻩ ﺍﻫﻞ ﺁﺗﺶ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ.
«أُلْقُوا»: از «القاء» به معناى پرتاب شدن بدون اختيار است.
اعتراف دیر هنگام مجرمین در جهنم، مشکلی از آنها حل نخواهد کرد. اما آنچه از آیه اهمیت دارد؛ اینکه فرشته ها در قیامت بر حرف منذرین که همین روحانیون و واعظ هستند، استدلال می کنند. منظور از منذرین پیغمبر و امام نیست؛ زیرا برای پیامبر و ائمه علیهم السلام امکان ندارد به کل شهرها و روستاهای جهان سر بزنند و مردم را انذار کنند. لذا طبق آیه سوره توبه کسانی که احکام و معارف را یاد گرفته اند باید مردم را انذار کنند و مردم هم باید سخن آنها را قبول کنند و گرنه در قیامت گرفتار می شوند.... لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ لِیُنْذِرُوا... فرشته ها می گویند: مگر فلان روحانی یا مرجع تقلید نگفت ربا و ...حرام است؟ می گویند بله ولی ما نه تعقل کردیم و نه گوش شنوا داشتیم!!!
