در عالم ماده که محصور در زمان، مکان و ... هستیم. هر ظرفی با توجه به ابعاد آن گنجایشی دارد حتی در این عالم بحث سیاهچاله هایی که گنجایشی برایشان در مقام نظریه قائل نشدند، نمی شود حداقل با نظم موجود چنین چیزی را هضم نمود که چیزی بی انتها و خارج از قوانین نظامند باشند.
اما منشا علم و دانایی از جنس ماده نیستند که بخواهیم همانند مثال های فوق با ان برخورد کنیم نه جنس آنها از ماده است و نه مکان تجلی و درکشان.
با این اوصاف باید در خصوص عالم علم بیشتر دانست تا بیشتر در خصوص ظرفیت آن فهمی صحیح داشت که در این مقوله می گنجد.
چه زیبا در کلام امیر المومنین با بندی کوتاه این امر بیان شده است:
کُلُّ وِعَاءٍ یَضِیقُ بِمَا جُعِلَ فِیهِ- إِلَّا وِعَاءَ الْعِلْمِ فَإِنَّهُ یَتَّسِعُ بِهِ
فضاى هر ظرفى در اثر محتواى خود تنگتر مىشود مگر ظرف دانش كه با تحصيل علوم، فضاى آن بازتر مىگردد.
نهج البلاغه حکمت 190
t.me/revagh110
