پرهیز از درشت‌گویی و خشونت و بی‌رحمی و با مهربانی و محبت قلبی و واقعی و خوش‌زبانی با دیگران رفتار کردن، آثار مثبت گسترده‌ای در زندگی دنیا و پس از آن و خصوصا سرای آخرت دارد به‌طوری‌که تقسیم بهشت و دوزخ بر محور آن انجام می‌پذیرد و درب بهشت بر بدرفتاری و بدرفتاران بسته است و هرگز به آن را نمی‌یابند [1] خوش‌رفتاری در کردار و گفتار در همه جا و در همه حال با بهبودی معیشت دنیوی ارتباطی انکار ناپذیر دارد و در متون دینی با تعبیرات ویژه ای مانند عامل گنج‌های روزی معرفی‌شده است [2] باید توجه داشت که منظور از خوش‌رفتاری در اینجا برخورد ملایم با مشتریان در حال کار وکسب نیست، زیرا این نحوه‌ی برخورد با دامنه‌ای چنین محدود، عامل تقدیر روزی نیست و فقط در جلب مشتری تأثیر دارد و در اینجا سخن از عوامل تقدیر روزی الهی است که پروردگار بر اساس معیارهایی، روزی مقدر را گسترده‌تر تعیین می‌نماید واین خلق‌وخوی نیک و پسندیده به عنوان خصلت درونی ثابت و همیشگی است که تاثیری چنان پرقدرت در مقدرات دنیوی و اخروی انسان دارد.
روشن ترین رفتارهای پسندیده‌ی روزی‌بخش، آزار نرساندن به اطرافیان و از جمله همسایگان و بلکه برخورد نیکو داشتن با آنان و همراه و همسایه‌ای باگذشت و چشم پوش از بدی‌های اطرافیان بودن است.
[1] . من لایحضر الفقیه ج 4 ص 355
[2] . الخصال ج 1 ص 317 حدیث 100
