گوهر حسنی علیه السلام
حدیث اخلاقی
امام حسن -علیه السلام-فرمودند:اَللّؤمُ أَنْ لَاتَشْكُرَالنّعمَةَ.پستی در این است که شکر نعمت به جای نیاوری.(تحف العقول،ص۴۱۸)ناسپاسی و عدم شکر نیز همانندشکر میتواندقلبی،زبانی وعملی باشد؛
ناسپاسی قلبی این است که قلبی، نعمت دهنده رانمی شناسد در حالی که سلامتی،دانش وتمام آنچه که دارد از سوی خداست.
ناسپاسی زبانی: کسی که کمبودها را دیده ولب به ناسپاسی می گشاید.ناسپاسی عملی بدترین نوع ناسپاسی هست.
طوری که خداوند متعال در آیه ی مبارکه"وَأِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ أِنَّ عَذابي لَشَديدٌ( ابراهيم /٧) عاقبت ناسپاسی را شدت عذاب ذکر کرده اند. وهمچنین داستان سرگذشت قوم ناسپاس در سوره ابراهیم آیه ۲۸-۲۹به عنوان مثال ازسوی خداوند ذکر شده است که قومی بودند غوطه ور درنعمتهای الهی ولی به جای شکرنعمت به ناسپاسی رو آوردند در نتیجه خداوند آنهارا به عذابهایی مانند گرسنگی و ترس دچار کرد
و چه خوش گفت مولانا به تأسي از اين آیه ی قرآن:"
شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر نعمت ، از کفت بیرون کند"
وهمچنین در روایات بسیاری به کفران نعمت و مجازات آن اشاره شده است
ازجمله اینکه سریع ترین مجازات ، مجازات کفران نعمت هست.(وسائل الشيعة، ج ١١،ص٥٤١)
