در دور و بر خود حتما با کودکانی روبرو شدیم که از داشتن نعمت پدر یا مادر یا هر دوی آن ها محروم هستند، در این نوشته شما را با حدیثی از امام صادق علیه السلام آشنا می کنم که در آن راجع به گریه یتیم و آرام کردن او و یتیم نوازی سخنی را می گویند که اهمیت بسیار بالای آن را می رساند:[۱] "هنگامى كه طفل يتيمى بگريد، عرش الهى به لرزه در مى آيد و خداوند تبارک و تعالى مى فرمايد: این كيست كه بنده مرا كه در خردسالى پدر و مادرش را از او گرفته ام، به گريه آورده است؟ قسم به عزت و جلال خودم، هر بنده مؤمنى كه او را آرام كند، بهشت بر او واجب است." علاوه بر این، آیاتی از قرآن هم این موضوع را مورد توجه قرار داده و بی توجهی به یتیمان را یکی از عواملی دانسته که می تواند حتی موجب جهنمی شدن انسان شود.[۲]
کلیدواژه ها: امام صادق. یتیم. قرآن. ------------------------------------------------ پی نوشت ها: ۱. من لایحضره الفقیه، ح ۵۷۳، ج ۱، ص ۱۸۸- گلچين صدوق (گزيده من لا يحضره الفقيه)، ج ۱، ص ۱۳۸. ۲. فجر/ ۱۷.
