خداوند را که می شناسی؟ دنبال هر بهانه ای است که بنده اش را ببخشید و به سمت خود بکشاند.(1) خیلی جالب تر می شود وقتی می بینی یکی از همین بهانه ها، همان نور دیده ای است که تو ، آنقدر با او انس داری و دوستش داری. بله. فرزندامان. بواسطه آن ها و نوع رفتاری که با آن ها داریم، خداوند پاداشت ها و ثواب هایی را به ما می دهد.(2) مثلا یکی از این ها، آمرزیده شدن است. اگر بتوانیم دو نکته را رعایت کنیم:
1. با فرزندانمان با کرامت برخورد کنیم. آن ها را تحقیر نکنیم. رفتاری کریمانه، با شخصیت با آنها داشته باشیم. برخورد کریمانه با فرزندانمان هم آسان است زمانی که این جمله را همیشه در نظر داشته باشیم :" همانطور که با بچه همسایه رفتار می کنیم با بچه ی خود رفتار کنیم "
وقتی این نکته را رعایت کنیم، بیشتر راه را رفته ایم. چرا که بدست آوردن دومین نکته، با رعایت نکته اول بسیار راحت تر است و آن این است که ادبی نیکو، به ان ها بیاموزیم. نوع رفتار، سبک رفتاری شان را زیبا و حسن کنیم. باصطلاح مودب بار بیاوریم.
پدر و مادری که با تکریم با فرزندانشان برخورد می کنند و رفتارهای آنان را اصلاح کرده و به حَسَن تبدیل می کنند، جایزه شان غفران الهی است.(3) مغفرتی که با عفو و بخشیده شدن فرق می کند و شامل هر کسی نمی شود. این مهم را خداوند بواسطه فرزندانمان به ما والدین عطا می کند. و اگر فرزندی نداشته باشیم چه؟
جالب است بدانید بین عفو و غفران تفاوت است. در اینجا، بیشتر بخوانیم.
پی نوشت:
1. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله : أللهُ أفرَحُ بِتَوبَةِ العَبدِ مِنَ العَقیمِ الوالِدِ وَ مِنَ الضّالِّ الواجِدِ. نهج الفصاحه ص 620 ، ح2199
خداوند از توبه بنده اش بیش از عقیمی که صاحب فرزند شود و گم کرده ای که گمشده اش را پیدا می کند خوشحال می شود.
2. قال الامام الصادق (علیه السّلام): «اِنَّ اللّهَ لَيَرحَمُ العَبدَ لِشِدَّةِ حُبِّهِ لِوَلَدِهِ». كافى، جلد 6، ص50
بدون ترديد خداوند بر بنده خود به خاطر شدّت محبّت به فرزندش، رحم می كند.
3. رسول اكرم صلى الله عليه و آله :أكرِموا أولادَكُم و َأَحسِنوا آدابَهُم يُغفَرلَكُم؛ مكارم الأخلاق ص 222
فرزندان خود را گرامى بداريد و خوب تربيتشان كنيد تا گناهان شما آمرزيده شود.
