یک رفتار وچند پیام مرحوم علامه مجلسی (رحمه الله) در بحارالانوار می نویسد: «حسن بن علی (علیه السلام) در هفت سالگی همواره در مجلس رسول خدا(صلى الله عليه وآله) حاضر بود پس وحی رامی شنیدو آن را حفظ می کرد وقتی نزد مادر می امد، انچه را حفظ کرده بود، می گفت. وقتی علی (علیه السلام) وارد شد و دید آنچه نازل شده، فاطمه (سلام الله علیها) میداند، پرسید: از کجا دانسته ای؟ خانم فرمود: از فرزندات حسن تا این که یک بار حضرت امیر برای دانستن این امر، در منزل پنهان شد. حسن داخل شد درحالی که وحی را شنیده بود. خواست تا آنچه را شنیده برای مادرش بازگوید، اما لکنت گرفت و نتوانست. مادر تعجب کرد فرزند گفت: تعجب نکن مادر! همانا بزرگی کلامم را میشنود... همان دم علی (علیه السلام) خارج شد و حسن را بوسه زد...» با همین عقل و فهم و علم ناقص می توان از این روایت ساده درس ها گرفت: - درس یک: وارد کردن فرزند به امور مهم و اعتماد داشتن به او درحالی که میشد به جای مسجد او را سراغ کار بی اهمیتی فرستاد یا به جای پرسیدن از وحی، حوادث دیگری را پرسید یا... - درس دو: انس با مسجد از همان کودکی درحالی که میشد اگر هدف فقط شنیدن وحی بود، او را به هر جای دیگری فرستاد که پیامبر یا حضور دارند. - درس سه: تشویق به حفظ کلمات پیامبر(صلى الله عليه وآله) - درس چهار: گفتوگوی علمی با فرزند - درس پنج: استفاده علمی از کودک - درس شش : تشویق به سخنرانی علمی و بیان حقیقت - درس هفت: ایجاد محیط علمی و آموزشی در منزل (معلم و شاگرد شدن اعضای خانواده). درس هشت: فراهم کردن زمینه برای ابراز وجود فرزندان و رشد ان توسط مادر - درس نه: اهمیت دادن پدر به این موضوع - درس ده: ملاحظه روحیه کودک توسط حضرت علی (علیه السلام) و پنهان شدن ایشان، - درس یازده: تشویق فرزند توسط پدر و درسی های دیگر... _______________________________ پی نوشت ها: [1]. بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۳۳۸ [2]. مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۷.
