سید بن طاووس در اواخر کتاب لهوف می گوید:
هنگامی که زنان و فرزندان از شام برگشتند و به عراق رسیدند به راهنمای کاروان گفتند: ما را از راه کربلا گذر بده. پس به محل کشته شدن امام حسین (علیه السلام) رسیدند.
در آنجا جابر بن عبد الله انصاری گروهی از بنی هاشم و مردانی از خاندان رسول خدا (صلی الله علیه و اله) را یافتند که برای زیارت قبر امام حسین (علیه السلام) به کربلا وارد شده بودند.
در حال گریه و اندوه یکدیگر را ملاقات نمودند و مجلس عزایی بر پا کردند که جگرها را زخمی میکرد و زنان روستاهای اطراف نیز گرد آنان جمع شدند و چند روز به اقامه عزا پرداختند.
لهوف، ص۲۲۵.
صاحب کتاب حبیب السیر می گوید:
امام چهارم (علیه السلام) به همراه خواهران، عمه ها و سایز نزدیکانش در بیستم صفر به سوی مدینه رفتند. آن حضرت سر امام حسین (علیه السلام) و سایر شهدا را به بدن هایشان ملحق کرد.
پس از آن به سوی تربت مقدس جدش روان شد و در آنجا رحل اقامت افکند.
تحفة العالم فی شرخ خطبة المعالم، ج۱، ص۳۱۸، به نقل از حبیب السیر.
