دشمنان اسلام با حمایت از جریان مدعی یمانی، یک جنگ نرم ِداخلی را بر ضد شیعه تدارک دیده اند. این نکته علیرغم بی اساس بودن ادعاهای احمد الحسن، سبب پیچیده شدن موضوع شده است و متاسفانه آسیب هایی را متوجه جامعه شیعه نموده است که باید با بصیرت مناسب حل شود.
حضرت علی (علیه السلام) در مورد آسیب های جنگ داخلی می فرمایند: «فوالله ما غزی قوم قط فی عقر دارهم إلا ذلوا؛ به خدا هیچ قومی درخانه اش مورد حمله قرار نگرفت مگر این که ذلیل شد.»[۱]
درست است که ما در قضیه یمانی، جنگ (نرم) را به داخل نکشانده ایم اما جنگ داخلی بر ما تحمیل شده است. بتنابراین ما در قضیه مدعی یمانی با دو مشکل عمده روبرو هستیم؛ اول، جنگ آن، جنگ نرم است و این سخت تر از جنگ نظامی است و دوم؛ چنان که گفتیم جنگ نرم داخلی است.
وقتی که در یک جامعه، بین دو گروه، جنگی واقع شود (اعم از نظامی و نرم)؛ از آن جا که افراد دو گروه از یک جامعه هستند؛ تقابل بین آن ها آسیب های کشنده ای بر جا خواهد گذاشت. زیرا که بین افراد آن جامعه اشتراکات فرهنگی و قومی (ولو ظاهرا) وجود دارد. مثلا جنگ یمن و جنگ سوریه به این دلیل طولانی شدند که جنگ داخلی هستند (مخصوصا جنگ یمن).
دشمن در قضیه مدعی یمانی موفق شده است که در مقابل رهبر ما که سید است؛ فردی را به عنوان سید در مقابل ایشان قرار دهد. متاسفانه همین ترفند دشمن باعث شده است که برخی از روحانیون ناآگاه به خاطر سید بودن او (احمد الحسن) و روحانی بودن او در صف پیروان او قرار گرفته و این جنگ نرمِ داخلی را بیش از پیش پیچیده کنند. متاسفانه همین نکته سبب شده است که جنگ داخلی، علیرغم میل ما به داخل شهرهای ما بیاید و…
بنابراین باید با آگاه سازی جامعه در مقابل جریان یمانی، و بصیرت مناسب، با پیروان این جریان برخورد کنیم تا انشاءالله این جنگ نرمِ داخلی را به سود خود مدیریت کنیم.
پی نوشت
۱ـــ نهج البلاغه (للصبحی صالح) ، ص۶۹
