زندگی تجملاتی و خوی اشرافی گری دور از شأن یک مسلمان مؤمن است چه برسد به کسی که لباس پیغمبر را بر تن دارد و مدعی تبلیغ دین است! متأسفانه آنچه که دیده می‌شود این است که مردم به‌شدت از اینکه علمای دین زندگی تجملاتی و خوی اشرافی گری داشته باشند بیزارند و آن را مخالف با سیره و روش معصومین (علیهم‌السلام) می‌دانند که البته واقعیت هم همین است و معصومین (علیهم‌السلام) زندگی بسیار ساده و بی‌آلایش داشتند و از اشرافی گری و زندگی مستکبرانه دوری می‌کردند و مانند مردم محروم مشی می‌نمودند.
حضرت رسول‌الله (صلی‌الله علیه و آله) می‌فرمودند:
«إِنِّی أَلْبَسُ الْغَلِیظَ وَ أَجْلِسُ عَلَی الْأَرْضِ- وَ أَلْعَقُ أَصَابِعِی وَ أَرْکبُ الْحِمَارَ بِغَیرِ سَرْجٍ وَ أُرْدِفُ خَلْفِی- فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتِی فَلَیسَ مِنِّی؛ من لباس زبر و خشن می‌پوشم و بر روی زمین می‌نشینم و انگشتانم را [پس از غذا] می‌لیسم و بر الاغ بدون پالان سوار می‌شوم و دیگران را بر ترک خود سوار می‌کنم. پس هرکسی که از سنّت من روی‌گردان شود از من نیست.»[1]
[1]. بحارالانوار، ج 74، ص 82.
