عالم و مبلغ دین، وظیفه و رسالتش تبلیغ دین باشد و نه تبلیغ دنیا و گرفتن دین مردم، چراکه اگر عالم و مبلغ دین شیفته دنیا باشد، گرچه مدعی تبلیغ دین است ولی در عمل دین مردم را می‌دزد، از این‌رو خطرش بسیار زیاد
است و باید از وی دوری کرد، امام صادق (علیه الاسلام) درباره این اشخاص می‌فرماید: «اذا رأیتم العالم محبا للدنیا فاتهموه علی دینکم، فان کل محب لشی یحوط ما احب؛ اگر عالمی را دوستدار دنیا یافتید او را بر دین خود متهم سازید، زیرا دوستدار هر چیزی بر محوریت محبوب خود می‌چرخد..[1]»
مشخصه اصلی این افراد، منفعت‌طلبی، عافیت‌طلبی و قدرت‌طلبی است، و در بدترین شکل ممکن اعمال و کردار خود و یا امور باب میلشان را با منابع دینی تئوریزه و توجیه می‌کنند، اینجاست که دین مردم را می‌دزدند و آن‌ها را از مسیر حق منحرف می‌نمایند.
ازاین‌رو مبلغ باید نیتش را برای خدا خالص گرداند و به تهذیب و تطهیر نفسش از ناخالصی‌ها بپردازد به و عاجزانه از خداوند بخواهد که از زمره دزدان دین مردم نباشد: «اللَّهُمَّ إِنِّی أعوذُ بِک أنْ أَضِلَّ أو أُضَلَّ ...؛ خداوندا به تو پناه میبرم از این که گمراه شوم یا گمراه کنم...»[2]
[1]. اصول کافی، ج ۱، ص 595.
[2]. بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (علیهم‌السلام)، جلد 2، صفحه 63.
