نیاز به سوی بی‌نیاز - 2
سخن گفتن با خالق یکتایی که جز او کسی نیست و گره همه امور به دست او باز می‌شود به انسان اعتماد به نفس وصف ناپذیری می‌دهد و او را در مواجهه با شرور اجتناب‌ناپذیر این جهان مقاوم می‌سازد. قرآن در این باره می‌گوید: «از نماز و صبر طلب کمک کنید که نماز تنها از خاشعان بر می‌آید؛ بقره/45» و در بخش دیگری می‌گوید: « آنان که نماز می‌خوانند ... نه ترسی دارند و نه گرفتار اندوهند؛ بقره/277»
بنابراین نقش نماز در کسب آرامش روانی، بی‌بدیل و خدشه‌ناپذیر است. به نظر می‌رسد این نقش را از سه جهت می‌توان بررسی کرد:
الف) مقاوم‌سازی روح انسان نسبت به شرور و بلایا
همه ما می‌دانیم که زندگی در این جهان یعنی دست و پنجه نرم کردن با مشکلات و گرفتاری‌ها. یک روز انسان گرفتار بیماری لاعلاج یا صعب العلاج می‌شود و روز دیگر بدهکاری و گرفتاری مالی امانش را می‌برد. ساعتی با مشکلات خانوادگی دست و پنجه نرم می‌کند و ساعت دیگر پیگیر گرفتاری‌های ناخواسته می‌شود. بنابراین در این دنیا که این قدر مشکل وجود دارد و همه از آن می‌نالند باید چیزی وجود داشته باشد که انسان بتواند روحش را با آن تقویت کند و قدرت مقابله با این شرور فراوان را کسب کند و آن چیز بی‌تردید «نماز» است. سر گذاشتن پنج‌باره در هر روز به آستان معبود می‌تواند قدرتی وصف‌ناپذیر در اختیار انسان بگذارد و او را در دریای مشکلات به شناگری ماهر بدل سازد. شاید همه ما به خاطر داشته باشیم که وقتی با مادر بزرگ‌مان حرف می‌زدیم و از مشکلات برایش می‌گفتیم او انگار نه انگار که این غم و غصه‌ها و حتی ده برابر بدتر از آن را تجربه کرده است. مانند کوهی استوار از آینده می‌گفت و چون دریایی عمیق، گرداب مشکلات را درون خود هضم می‌کرد، زیرا هر چه ارتباط انسان با خدا بهتر و نماز انسان دلچسب‌تر باشد توانایی‌اش برای مقابله با مشکلات بیشتر می‌شود و در این زمینه مادربزرگ‌ها حرف‌های فراوانی برای گفتن دارند!
لینک همین مطلب: «https://www.cloob.com/u/ensan73/129594893»
