برخی از کسانی که اهل دین و دیانت نیستند؛ بدون در نظر گرفتن نیت افراد، ادعای یکسان بودن کارهای حزب الهی ها و غیر حزب الهی ها را دارند؛ در حالی که حقیقتا این گونه نیست.
همین شیوه را مشرکان صدر اسلام نیز داشتند. قرآن در جواب آنها می فرماید:
«ما یَسْتَوِی الْأَعْمى وَ الْبَصیرُ وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ لاَ الْمُسیءُ قَلیلاً ما تَتَذَکَّرُون؛ و هرگز (جاهل) نابینا و شخص (عالم) بینا یکسان نیستند و هم آنان که ایمان آورده و نیکوکار شدند (نزد خدا) با (کافران) بدکردار مساوى (در درجات آخرت) نیستند، لیکن بسیار کم این حقیقت را متذکر مى شوید.»[۱]
در زمان ما نیز کسانی هستند که همین سخن مشرکان را می زنند. کسانی که این ادعاها را دارند به دو دلیل زیر این سخنان بی ارزش را می زنند
دلیل اول: نادیده گرفتن نیت افراد؛ گاهی برخی انسان ها بدون انگیزه دینی به کارهای خوب دست می زنند(مهمان نوازند، مشتری مدارند و…)؛ اینجاست که برخی به طرفداری از آنها می گویند که فرقی بین اینها و حزب الهی ها نیست؛ در حالی که حقیقتا هست. اینها نیت را دست کم می گیرند. چه بسا آن فرد غیر حزب الهی برای اغراض مادی (سود بیشتر) به مشتری مداری و مردم داری روی آورده است و در فرصت مقتضی، نیت بد خود را نشان می دهد(مصادیق این مورد زیاد است).
دلیل دوم: تاثیر گذاری افراد؛ گاهی برخی انسان های بد از کم کاری یا نبود انسان های خوب نهایت استفاده را برده و با تاثیرگذای(عمدتا مالی) بر مردم، این گونه القاء می کنند که هیچ فرقی بین ما و حزب اللهی ها نیست و تازه ما یک سر و گردن بالاتریم.؛ مثل همان عیاران قدیم که دزدی می کردند و بعد به مردم کمک می کردند(لبته مصادیق امروزی نیز کم نیستند).
پی نوشت
۱ــــــ غافر/۵۸
